KE zarejestrowała mavacamten do leczenia objawowej kardiomiopatii przerostowej

Kontakt

Materiały Prasowe
Materiały Prasowe

Warszawa
00-000 Warszawa
poczta|poczta.pl| |poczta|poczta.pl
000000000
Strona www

Komisja Europejska zarejestrowała lek spółki Bristol Myers Squibb o nazwie mavacamten
w leczeniu objawowej kardiomiopatii przerostowej z zawężeniem drogi odpływu lewej komory (oHCM)

MAVACAMTEN jest pierwszym i jedynym inhibitorem miozyny sercowej zarejestrowanym w Unii Europejskiej. Rejestracja na podstawie pozytywnych wyników dwóch badań 3 fazy EXPLORER-HCM
i VALOR-HCM, w których wykazano istotne korzyści u pacjentów leczonych MAVACAMTENEM
w porównaniu z placebo.

(PRINCETON, N.J., 26 czerwca 2023 r.) – spółka Bristol Myers Squibb (NYSE: BMY) poinformowała, że Komisja Europejska (KE) zarejestrowała mavacamten (kapsułki 2,5 mg, 5 mg, 10 mg, 15 mg) do leczenia objawowej (klasy II-III według New York Heart Association; NYHA) kardiomiopatii przerostowej z zawężeniem drogi odpływu lewej komory (oHCM) u dorosłych. Mavacamten jest pierwszym i jedynym allosterycznym i odwracalnym inhibitorem wykazującym selektywność wobec miozyny sercowej zarejestrowanym we wszystkich państwach członkowskich Unii Europejskiej (UE)*. Mavacamten jest pierwszym inhibitorem miozyny sercowej działającym na pierwotną patofizjologię HCM. Podstawą rejestracji mavacamtenu przez KE są pozytywne dane o skuteczności i bezpieczeństwie leku, uzyskane w dwóch badaniach 3 fazy: EXPLORER-HCM i VALOR-HCM.

„Dzisiejsza zgoda to ważne wydarzenie dla pacjentów w Europie, którzy zyskują w mavacamtenie nową opcję terapeutyczną: pierwszy w swojej klasie inhibitor miozyny sercowej leczący pierwotną patofizjologię objawowej HCM z zawężeniem drogi odpływu” – powiedział dr Samit Hirawat, dyrektor ds. medycznych w Bristol Myers Squibb. „Jesteśmy dumni, że możemy zaoferować ten innowacyjny lek szerszej grupie pacjentów z różnych krajów świata, potwierdzając zarazem nasze zaangażowanie w misję poprawy jakości życia pacjentów w skali globalnej dzięki nauce” – dodał dr Samit Hirawat.

Objawowa kardiomiopatia przerostowa z zawężeniem jest często dziedziczną, przewlekłą, ograniczającą sprawność i postępującą chorobą, której objawy obejmują duszności, zawroty głowy i zmęczenie, jak również poważne i pogarszające życie pacjentów powikłania, w tym niewydolność serca, arytmie, udar, a w rzadkich przypadkach (ok. 1%) nagłą śmierć sercową.

„Kardiomiopatia przerostowa z zawężeniem drogi odpływu wywiera negatywny wpływ na wielu pacjentów z powodu objawów mogących spowodować znaczne pogorszenie jakości życia. Korzystne wyniki obu badań klinicznych 3 fazy oznaczają, że potwierdzono skuteczność mavacamtenu w zakresie wszystkich pierwszo i drugorzędowych punktów końcowych, wykazując poprawę w zakresie wydolności wysiłkowej i obciążenia objawami” – powiedział dr Iacopo Olivotto, Profesor Kardiologii na Uniwersytecie Florenckim i Ordynator Oddziału Kardiologii Szpitala Dziecięcego Meyera we Florencji. „Jako główny badacz w badaniu EXPLORER-HCM pragnę wyrazić wdzięczność pacjentom, którzy przyczynili się do tej rejestracji i cieszę się, że mavacamten będzie dostępny dla pacjentów w UE, którzy od dawna czekają na nową opcję terapeutyczną w leczeniu tej przewlekłej choroby” - dodał dr Iacopo Olivotto.

Bristol Myers Squibb pragnie podziękować pacjentom i badaczom, którzy uczestniczyli w obydwu badaniach.

*Scentralizowana procedura zezwolenia na dopuszczenie do obrotu nie obejmuje rejestracji w Wielkiej Brytanii (Anglia, Szkocja, Walia).

Pełna Charakterystyka produktu leczniczego mavacamten dostępna jest na stronie EMA pod adresem www.ema.europa.eu/

O badaniu EXPLORER-HCM

Badanie 3 fazy EXPLORER-HCM (NCT03470545) było randomizowanym, prowadzonym metodą podwójnie ślepej próby w grupach równoległych z grupą kontrolną przyjmującą placebo badaniem, do którego włączono 251 dorosłych pacjentów z objawową (klasy II lub III według NYHA) kardiomiopatią przerostową z zawężeniem drogi odpływu lewej komory. Wszyscy uczestnicy badania mieli mierzalną frakcję wyrzutową lewej komory (LVEF) ≥55% i co najmniej jeden szczytowy gradient w LVOT ≥50 mmHg
(w spoczynku lub po próbie prowokacyjnej w momencie rozpoznania); ponadto w badaniach przesiewowych wymagany był wyjściowy gradient w LVOT po próbie Valsalvy ≥30 mmHg. Dziewięćdziesiąt dwa procent pacjentów stosowało dodatkową terapię lekiem beta-adrenolitycznym lub blokerem kanału wapniowego. Wyjściowo około 73% zrandomizowanych pacjentów zaliczono do klasy II według NYHA, a 27% do klasy III według NYHA. Średnia LVEF wynosiła 74%, a średni gradient drogi odpływu lewej komory (LVOT) po próbie Valsalvy 73 mmHg. Średni wyjściowy wynik Clinical Summary Score (CSS) w kwestionariuszu Kansas City Cardiomyopathy Questionaire-23 (KCCQ-23) wynosił 71.

Pierwszorzędowy punkt końcowy stanowił złożony funkcjonalny punkt końcowy oceniany po 30 tygodniach, zdefiniowany jako odsetek pacjentów, którzy uzyskali poprawę ciśnienia parcjalnego tlenu we krwi żylnej (pVO2) o ≥1,5 ml/kg/min w połączeniu z poprawą w skali NYHA o co najmniej 1 lub poprawę pVO2 o ≥3,0 ml/kg/min w połączeniu z brakiem pogorszenia klasy według NYHA. Najważniejsze drugorzędowe punkty końcowe obejmowały wpływ na powysiłkowy gradient w LVOT, pVO2, klasę wg NYHA i wynik w kwestionariuszu Kansas City Cardiomyopathy Questionnaire (KCCQ)* oraz kwestionariuszu Hypertrophic Cardiomyopathy Symptom Questionnaire (HCMSQ)† w Tygodniu 30.

Badanie spełniło wszystkie pierwszo i drugorzędowe punkty końcowe na poziomie istotności statystycznej:

• W Tygodniu 30, 37% (n=45/123) pacjentów przyjmujących mavacamten spełniło złożony pierwszorzędowy punkt końcowy, zdefiniowany jako odsetek pacjentów, którzy uzyskali poprawę ciśnienia parcjalnego tlenu we krwi żylnej (pVO2) o ≥1,5 ml/kg/min w połączeniu z poprawą w skali NYHA o co najmniej 1 lub poprawę pVO2 o ≥3,0 ml/kg/min w połączeniu z brakiem pogorszenia klasy według NYHA, wobec 17% (n=22/128) pacjentów przyjmujących placebo. Różnica wyniosła 19,4% (95% CI: 8,67, 30,13; p=0,0005).
• Ponadto w Tygodniu 30 u pacjentów przyjmujących mavacamten odnotowano większą poprawę w porównaniu z grupą placebo w zakresie wszystkich pobocznych punktów końcowych, w tym:
  • Zmianie w stosunku do wartości wyjściowej szczytowego gradientu powysiłkowego
    w LVOT [-47 mmHg vs -10 mmHg; różnica -35 (95% CI: -43, -28; p<0,0001)]
  • Zmianie w stosunku do wartości wyjściowej pVO2 [1,4 ml/kg/min vs -0,05 ml/kg/min; różnica 1,4 (95% CI: 0,6, 2; p<0,0006)]
  • Liczbie (%) pacjentów z poprawą klasy według NYHA o ≥1 [80 (65%) vs 40 (31%); różnica 34% (95% CI; 22%, 45%; p<0,0001)]
  • Zmianie w porównaniu z wynikiem wyjściowym w KCCQ-23 CSS 0001
  • Zmianie w stosunku do wartości wyjściowej wyniku w domenie SoB kwestionariusza HCMSQ 0001

* Wynik KCCQ-23 CSS wylicza się z wyniku Total Symptoms Score (TSS) (całościowa ocena objawów)
i Physical Limitations (PL) (ograniczenia fizyczne) kwestionariusza KCCQ-23. Wyniki CSS mieszczą się
w przedziale od 0 do 100; wyższe wyniki oznaczają lepszy stan zdrowia.

† Domena SoB kwestionariusza HCMSQ mierzy częstość występowania i nasilenie duszności. Wyniki mieszczą się w przedziale od 0 do 18; niższe wyniki oznaczają mniej duszności.
 

O badaniu VALOR-HCM

Badanie VALOR-HCM (NCT04349072) było wieloośrodkowym, randomizowanym, prowadzonym metodą podwójnie ślepej próby z grupą kontrolną otrzymującą placebo badaniem 3 fazy z udziałem pacjentów z objawową HCM z zawężeniem drogi odpływu (klasy II-IV według NYHA) spełniających zawarte w wytycznych kryteria kwalifikacji do zabiegu redukcji przegrody międzykomorowej (SRT; gradient w LVOT ≥50 mmHg i klasa III-IV według NYHA lub klasa II z objawami wysiłkowymi w postaci omdlenia lub stanu bliskiego omdlenia) i skierowanych na zabieg inwazyjny lub będących przedmiotem trwającej oceny jako kandydaci do takiego zabiegu (w ciągu ostatnich 12 miesięcy). Do badania włączono 112 pacjentów (średni wiek 60 lat; 51% mężczyzn; 93% klasa według NYHA ≥III) zrandomizowanych w stosunku 1:1 do grupy przyjmującej mavacamten i grupy placebo. Wyjściowo 95% pacjentów stosowało dodatkową terapię lekiem beta-adrenolitycznym, blokerem kanału wapniowego, dyzopiramidem lub skojarzeniem tych leków. Główny punkt końcowy był złożony i obejmował odsetek pacjentów decydujących się na zabieg SRT do Tygodnia 16 włącznie oraz pacjentów nadal spełniających kryteria dla SRT przewidziane
w wytycznych (gradient w LVOT ≥ 50 mmHg i klasa III-IV według NYHA lub klasa II ze sprowokowanym przez wysiłek omdleniem lub stanem bliskim omdlenia) w Tygodniu 16. Najważniejsze poboczne punkty końcowe obejmowały zmianę od wartości wyjściowej powysiłkowego gradientu w LVOT, klasy wg. NYHA, wyniku w Kansas City Cardiomyopathy Questionnaire (KCCQ) oraz wyników oznaczeń biomarkerów w Tygodniu 16.

Badanie spełniło wszystkie pierwszo i drugorzędowepunkty końcowe na poziomie istotności statystycznej:

• Wyniki pokazały, że mavacamten istotnie zmniejszał wartość złożonego głównego punktu końcowego w postaci decyzji pacjenta o poddaniu się zabiegowi SRT do Tygodnia 16 włącznie oraz odsetka pacjentów nadal kwalifikujących się do zabiegu SRT (gradient w LVOT ≥ 50 mmHg i klasa III-IV według NYHA lub klasa II z omdleniem lub stanem bliskim omdlenia sprowokowanym przez wysiłek) w Tygodniu 16: 82% pacjentów nie kwalifikowało się do zabiegu SRT lub postanowiło nie poddawać się mu po 16 tygodniach leczenia. Zaledwie 10 (17,9%) pacjentów przyjmujących mavacamten wobec 43 (76,8%) pacjentów w grupie placebo zdecydowało się na zabieg SRT do Tygodnia 16 włącznie lub spełniało kryteria kwalifikacji do tego zabiegu w Tygodniu 16; różnica efektów leczenia (95% CI), 58,9% (44,0%, 73,9%); p<0,0001.
• Dane wykazały też, że mavacamten spełnił poboczne punkty końcowe (zmiana od wyniku wyjściowego do tygodnia 16) w porównaniu z grupą placebo, w postaci:
  • Zmiany w stosunku do wartości wyjściowej szczytowego gradientu powysiłkowego
    w LVOT 0001
  • Odsetka pacjentów z poprawą klasy według NYHA o co najmniej 1 klasę 0001
  • Zmiany w porównaniu z wynikiem wyjściowym w KCCQ-23 CSS 0001
  • Zmiana w stosunku do wartości wyjściowej oznaczenia N-końcowego fragmentu mózgowego peptydu natriuretycznego (NT-proBNP) 0001
  • Zmiana w stosunku do wyniku wyjściowego w stężeniu troponiny sercowej I 0001

Zbiorcze dane o bezpieczeństwie z badań EXPLORER-HCM i VALOR-HCM

Najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi u 179 pacjentów, którzy przyjęli mavacamten
w dwóch badaniach 3 fazy były: zawroty głowy (17%), duszności (12%), zaburzenie funkcji skurczowej serca (5%) i omdlenie (5%). W badaniach tych u 5% (9/179) pacjentów w grupie stosującej mavacamten wystąpiły odwracalne zmniejszenia LVEF < 50% (mediana 45%; przedział: 35-49%) podczas leczenia. U 56% (5/9) z nich zmniejszenia stwierdzono pod nieobecność objawów klinicznych. U wszystkich pacjentów leczonych mavacamtenem doszło do powrotu LVEF do normy bez przerywania terapii; wszyscy ukończyli badanie kontynuując leczenie. Duszności zgłoszono u 12,3% pacjentów leczonych mavacamtenem wobec 8,7% leczonych placebo. W badaniu EXPLORER-HCM większość (67%) przypadków duszności zgłoszono po zaprzestaniu stosowania mavacamtenu, przy czym mediana czasu do wystąpienia duszności wynosiła 2 tygodnie (przedział: 0,1-4,9) od ostatniej dawki.

O mavacamtenie

Mavacamten jest pierwszym i jedynym inhibitorem miozyny sercowej zarejestrowanym w Stanach Zjednoczonych we wskazaniu do leczenia dorosłych z objawową postacią kardiomiopatii przerostowej (HCM) klasy II-III według New York Heat Association (NYHA) z zawężeniem w drodze odpływu lewej komory w celu zwiększenia wydolności czynnościowej i złagodzenia objawów. Lek ten został też zarejestrowany w Australii, Kanadzie, Brazylii, Szwajcarii, Makao, Korei Południowej i Singapurze. Mavacamten jest allosterycznym i odwracalnym inhibitorem wykazującym selektywność wobec miozyny sercowej. Mavacamten moduluje liczbę główek miozyny pozostających w stanie aktywnym (generowania mocy) i zmniejsza w ten sposób prawdopodobieństwo tworzenia mostków poprzecznych w fazie skurczowej i rozkurczowej. Powstawanie zbyt dużej liczby mostków miozyna-aktyna i dysregulacja stanu silnego rozluźnienia stanowią główne elementy mechanizmu HCM. Mavacamten powoduje przesunięcie populacji główek miozyny w kierunku energooszczędnego stanu silnego rozluźnienia. U chorych na HCM hamowanie miozyny przez mavacamten zmniejsza dynamiczne zawężenie LVOT i poprawia wartości ciśnień napełniania mięśnia sercowego.

O kardiomiopatii przerostowej z zawężeniem drogi odpływu lewej komory

Kardiomiopatia przerostowa (HCM) z zawężeniem w drodze odpływu lewej komory jest przewlekłą, postępującą chorobą, w której nadmierne skurcze mięśnia sercowego i zmniejszona zdolność lewej komory do wypełniania się krwią utrudniają krążenie krwi w pozostałych częściach ciała, co prowadzi do ograniczających sprawność objawów i zaburzeń pracy serca. HCM bywa dziedziczna i może wystąpić w każdym wieku. Choroba najczęściej rozpoznawana jest u pacjentów czterdziesto- i pięćdziesięciokilkuletnich, przy czym predyspozycje genetyczne występują nawet u 50% z nich.

W HCM z zawężeniem w drodze odpływu, która jest najczęstszą postacią HCM, droga odpływu lewej komory (LVOT), przez którą krew wypływa z serca, ulega zawężeniu w wyniku powiększenia się mięśnia sercowego. W związku z tym ta postać HCM wiąże się ze zwiększonym ryzykiem migotania przedsionków, udaru, niewydolności serca, a w rzadkich przypadkach także nagłej śmierci sercowej. Najczęstszą przyczyną HCM z zawężeniem w drodze odpływu są mutacje białek sarkomeru mięśnia sercowego. Szacuje się, że na HCM z zawężeniem w LVOT cierpi od 400 do 600 tys. osób na całym świecie, przy czym u wielu pacjentów choroba pozostaje nierozpoznana i/lub przebiega bezobjawowo.
 

O Bristol Myers Squibb

Bristol-Myers Squibb jest globalną firmą farmaceutyczną zajmującą się odkrywaniem, opracowywaniem
i dostarczaniem innowacyjnych leków pomagających w skutecznym leczeniu pacjentów z poważnymi chorobami. W celu uzyskania dodatkowych informacji na temat Bristol Myers Squibb zapraszamy na naszą stronę BMS.com i do śledzenia naszych profili na portalach LinkedIn, Twitter, YouTube, Facebook oraz Instagram.

Ostrzeżenie dotyczące stwierdzeń wybiegających w przyszłość

Niniejsza informacja prasowa zawiera tzw. stwierdzenia wybiegające w przyszłość w rozumieniu amerykańskiej ustawy z 1995 roku o reformie postępowania sądowego w sprawach związanych z prywatnymi papierami wartościowymi (Private Securities Litigation Reform Act of 1995), odnoszące się między innymi do prac badawczych i rozwojowych nad produktami farmaceutycznymi oraz do ich komercjalizacji. Wszelkie stwierdzenia, które nie dotyczą faktów historycznych, są lub mogą być uznane za stwierdzenia wybiegające w przyszłość. Owe stwierdzenia wybiegające w przyszłość oparte są na bieżących oczekiwaniach dotyczących naszych przyszłych wyników finansowych, celów i planów, i siłą rzeczy związane jest z nimi pewne ryzyko i niepewność, w tym też czynniki, które mogłyby opóźnić lub zmienić którekolwiek z nich w perspektywie kolejnych lat, które są trudne do przewidzenia i pozostają poza naszą kontrolą oraz które mogłyby być odpowiedzialne za to, że faktyczne wyniki w przyszłości będą się istotnie różnić od teraźniejszych oczekiwań. Zagrożenia, założenia i niepewności oraz inne czynniki dotyczą między innymi tego, czy wyniki negocjacji dotyczących cen i refundacji w poszczególnych krajach europejskich opóźnią lub ograniczą potencjał komercyjny leczenia mavacamtenem we wskazaniu opisanym w niniejszej informacji prasowej, jak również tego, że każde zezwolenie na dopuszczenie do obrotu może zostać przyznane z istotnymi ograniczeniami dotyczącymi stosowania leku oraz tego, że dalsza zgoda na stosowanie kandydata na lek we wskazaniu opisanym w niniejszej informacji prasowej może zależeć od weryfikacji i opisu korzyści klinicznych w badaniach potwierdzających oraz od tego, czy w przypadku rejestracji we wskazaniu opisanym w powyższej informacji prasowej przedmiotowa terapia odniesie sukces rynkowy. Zawarte w niniejszej informacji prasowej stwierdzenia wybiegające w przyszłość powinny być oceniane w kontekście wielu zagrożeń i niepewności mających wpływ na działalność firmy Bristol Myers Squibb oraz sytuację na rynku, szczególnie tych, które wskazano w omówieniu czynników ostrożnościowych i czynników ryzyka w sprawozdaniu rocznym firmy Bristol Myers Squibb złożonym na Formularzu 10-K za rok zakończony 31 grudnia 2022 roku, w naszych sprawozdaniach kwartalnych składanych na Formularzu 10 Q, w sprawozdaniach bieżących składanych na Formularzu 8 K oraz innych dokumentach składanych w amerykańskiej Komisji Papierów Wartościowych i Giełd (ang. Securities and Exchange Commission). Stwierdzenia wybiegające w przyszłość zawarte w niniejszym dokumencie mają zastosowanie wyłącznie w dniu publikacji niniejszego dokumentu i o ile obowiązujące prawo nie stanowi inaczej, Bristol-Myers Squibb nie przyjmuje na siebie żadnego zobowiązania do publicznego aktualizowania jakichkolwiek stwierdzeń wybiegających w przyszłość w wyniku uzyskania nowych informacji, wystąpienia określonych zdarzeń w przyszłości, zmiany okoliczności ani z innych przyczyn.

# # #

Bristol Myers Squibb

Kontakt dla mediów:

media@bms.com